Η δωρεά καλύπτει μια οφειλόμενη τιμή μετά από 2.500 χρόνια στο Μιλτιάδη, επικεφαλής όλων των ελεύθερων ανθρώπων.
Μέχρι σήμερα δεν υπήρχε πουθενά στην υφήλιο άγαλμα του Μιλτιάδη. Ο γλύπτης Αντώνης Νταγαδάκης ακολούθησε ιστορικά στοιχεία και εμπνεύστηκε την όψη του Ανδριάντα.
Φωτογραφικό αρχείο:
Δείτε τα σχετικά θέματα:
Οι μαθητές στο άγαλμα του Μιλτιάδη
Πρόταση βράβευσης στην Ακαδημία Αθηνών για τον Ε. Σπύρου
Συγχαρητήριες Επιστολές για τη δωρεά του Ανδριάντα του Μιλτιάδη
ΗΡΟΔΟΤΟΣ ΚΑΙ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ
Ο ΗΡΟΔΟΤΟΣ ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΕ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΛΤΙΑΔΗ ΣΤΟ 7o ΒΙΒΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ, ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΕΡΑΤΩ», ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ:
[103] Ήγον δε σφεας στρατηγοί δέκα, των ο δέκατος ην Μιλτιάδης, του τον πατέρα Κίμωνα τον Στησαγόρεω κατέλαβε φυγείς εξ Αθηνέων Πεισίστρατον τον Ιπποκράτεος. Και αυτώ φεύγοντι Ολυμπιάδα ανελέσθαι τεθρίππω συνέβη, και ταύτην μεν την νίκην ανελόμενόν μιν τωυτό εξενείκασθαι τω ομομητρίω αδελφεώ Μιλτιάδη. Μετά δε τη υστέρη Ολυμπιάδι τήσι αυτήσι ίπποισι νικών παραδιδοί Πεισιστράτω ανακηρυχθήναι, και την νίκην παρείς τούτω κατήλθε επί τα εωυτού υπόσπονδος. Και μιν ανελόμενον τήσι αυτήσι ίπποισι άλλην Ολυμπιάδα κατέλαβε αποθανείν υπό των Πεισίστρατου παίδων, ουκέτι περιεόντος αυτού Πεισίστρατου κτείνουσι δε ουτοί μιν κατά το πρυτανήιον νυκτός υπείσαντες άνδρας. Τέθαπται δε Κίμων προ τους άστεος, πέρην της διά Κοίλης καλεομένης οδού καταντίον δ’ αυτού αι ίπποι τετάφαται αύται αι τρεις Ολυμπιάδας ανελόμεναι. Εποίησαν δε και άλλαι ίπποι ήδη τωυτό τούτο Ευαγόρεω Λάκωνος, πλέω δε τουτέων ουδαμαί. Ο μεν δή πρεσβύτερος των παίδων τω Κίμωνι Στησαγόρης ην τηνικαύτα παρά τω πάτρω Μιλτιάδη τρεφόμενος εν τη Χερσονήσω, ο δε νεόωτερος παρ’ αυτώ Κίμωνι εν Αθήνησι, ούνομα έχων από του οικιστέω της Χερσονήσου Μιλτιάδεω Μιλτιάδης.
[104] Ούτος δη ων τότε ο Μιλτιάδης ήκων εκ της Χερσονήσου και εκπεφευγώς διπλόον θάνατον εστρατήγεε Αθηναίων άμα μεν γαρ οι Φοίνικες αυτόν οι επιδιώξαντες μέχρι Ίμβρου περί πολλού εποιεύντο λαβείν τε και αναγαγείν παρά βασιλέα, άμα δε εκφυγότνα τε τούτους και απικόμενον ες την εωυτού δοκέοντά τε είναι εν σωτηρίη ήδη, το ενθευτέν μιν οι εχθροί υποδεξάμενοι και υπό δικαστήριον αυτόν αγαγόντες εδίωξαν τυραννίδος της εν Χερσονήσω. Αποφυγών δε και τούτους στρατηγός ούτω Αθηναίων απεδέχθη, αιρεθείς υπό του δήμου.
[105] Και πρώτα μεν εόντες έτι εν τω άστεϊ οι στρατηγοί αποπέμπουσι ες Σπάρτην κήρυκα Φιλιππίδην, Αθηναίον μεν άνδρα, άλλως δε ημεροδρόμην τε και τούτο μελετώντα. Τω δή, ως αυτός τε έλεγε Φιλιππίδης και Αθηναίοισι απήγγελε, περί το Παρθένιον όρος το υπέρ Τεγέης ο Πάν περιπίπτει βώσαντα δε το ούνομα του Φιλιππίδεω τον Πάνα Αθηναίοισι κελεύσαι απαγγείλαι δι’ ό τι εωυτού ουδεμίαν επιμελείην ποιεύνται, εόντος ευνόου Αθηναίοισι και πολλαχή γενομένου σφι ήδη χρησίμου, τα δ’ έτι και εσομένου. Και ταύτα μεν Αθηναίοι, καταστάντων σφι εύ ήδη των πρηγμάτων, πιστεύσαντες είναι αληθέα ιδρύσαντο υπό τη Ακροπόλι Πανός ιρόν, και αυτόν από ταύτης της αγγελίης θυσίησί τε επετείοισι και λαμπάδι ιλάσκονται.
[106] Τότε δε πεμφθείς υπό των στρατηγών ο Φιλιππίδης ούτος, ότε περ οι έφη και τον Πάνα φανήναι, δευτεραίος, εκ του Αθηναίων άστεος ην εν Σπάρτη, απικόμενος δε επί τους άρχοντας έλεγε «Ώ Λακεδαιμόνιοι, Αθηναίοι υμέων δέονται σφίσι βοηθήσαι και μη περιιδείν πόλιν αρχαιοτάτην εν τοίσι Έλλησι δουλοσύνη περιπεσούσαν προς ανδρών βαρβάρων και γαρ νυν Ερέτριά τε ηνδραπόδισται και πόλι λογίμω η Ελλάς γέγονε ασθενεστέρη.» Ο μεν δη σφι τα εντεταλμένα απήγγελλε, τοίσι δε έαδε μεν βοηθέειν Αθηναίοισι, αδύνατα δε σφι ην το παραυτίκα ποιέειν ταύτα ου βουλομένοισι λύειν τον νόμον ην γαρ ισταμένου του μηνός εινάτη, εινάτη δε ουκ εξελεύσεσθαι έφασαν μη ου πλήρεος εόντος του κύκλου.
[107] Ούτοι μεν νυν την πανσέληνον έμενον, τοίσι δε βαρβάροισι κατηγέετο Ιππίης ο Πεισιστράτου ες τον Μαραθώνα, της παροιχομένης νυκτός όψιν ιδών εν τω ύπνω τοήνδε εδόκεε ο Ιππίης τη μητρί τη εωυτού συνευνηθήναι. Συνεβάλετο ων εκ του ονείρου κατελθών ες τας Αθήνας και ανασωσάμενος την αρχήν τελευτήσειν εν τη εωυτού γηραιός. Εκ μεν δη της όψιος συνεβάλετο ταύτα, τότε δε κατηγεόμενος τούτο μεν τα ανδράποδα τα εξ Ερετρίης απέβησε ες την νήσον την Στυρέων, καλεομένην δε Αιγιλίην, τούτο δε κατάγομένας ες τον Μαραθώνα τας νέας όρμιζε ούτος, εκβάντας τε ες γην τους βαρβάρους διέτασσε. Και οι ταύτα διέποντι επήλθε πταρείν τε και βήξαι μεζόνως ή ως εώθεε οία δε οι πρεσβυτέρω εόντι των οδόντων οι πλέονες εσείοντο τούτων ων ένα των οδόντων οι πλέονες εσείοντο τούτων ων ένα των οδόντων εκβάλλει υπό βίης βήξας. Εκπεσόντος δε ες την ψάμμον αυτού εποιέετο σπουδήν πολλήν εξευρείν ως δε ουκ εφαίνετό οι ο οδών αναστενάξας είπε προς τους παραστάτας «Η γη ήδε ουκ ημετέρη εστί ουδέ μιν δυνησόμεθα υποχειρίην ποιήσασθαι οκόσον δε τι μοι μέρος μετήν, ο οδών μετέχει.»
[108] Ιππίης μεν δή ταύτη την όψιν συνεβάλετο εξεληλυθέναι. Αθηναίοισι δε τεταγμένοισι εν τε μένει Ηρακλέος επήλθον βοηθέοντες Πλαταιέες πανδημεί και γαρ και εδεδώκεσαν σφέας αυτούς τοίσι Αθηναίοισι οι Πλαταιέες, και πόνους υπέρ αυτών οι Αθηναίοι συχνούς ήδη αναραιρέατο. Έδοσαν δε ώδε. Πιεζόμενοι υπό Θηβαίων οι Πλαταιέες εδίδοσαν πρώτα παρατυχούσι Κλεομένεΐ τε τω Αναξανδρίδεω και Λακεδαιμονίοισι σφέας αυτούς. Οι δε ου δεκόμενοι έλεγόν σφι τάδε «Ημείς μεν εκαστέρω τε οικέομεν και υμίν τοιήδε τις γίνοιτ’ αν επικουρίη ψυχρή φθαίητε γαρ αν πολλάκις εξανδραποδισθέντες ή τινα πυθέσθαι ημέων. Συμβουλεύομεν δε υμίν δούναι υμέας αυτούς Αθηναίοισι, πλησιοχώροισί τε ανδράσι και τιμωρέειν εούσι οι κακοίσι.» Ταύτα συνεβούλεουν οι Λακεδαιμόνιοι ου κατά ευνοίην ούτω των Πλαταιέων ως βουλόμενοι τους Αθηναίους έχειν πόνους συνεστεώτας Βοιωτοίσι. Λακεδαιμόνιοι μεν νυν Πλαταιεύσι ταύτα συνεβούλευσαν, οι δε ουκ ηπίστησαν, αλλ’ Αθηναίων ιρά ποιεύντων τοίσι Δυώδεκα Θεοίσι ικέται ιζόμενοι επί τον βωμόν εδίδοσαν σφέας αυτούς. Θηβαίοι δε πυθόμενοι ταύτα εστράτευον επί τούς Πλαταιέας Αθηναίοι δε σφι εβοήθεον. Μελλόντων δε συνάπτειν μάχην Κορίνθιοι ου περιείδον, παρατυχόντες δε και καταλλάξαντες επιτρεψάντων αμφοτέρων ούρισαν την χώρην επί τοίσδε, εάν Θηβαίους Βοιωτών τους μη βουλομένους ες Βοιωτούς τελέειν. Κορίνθιοι μεν δη τούτα γνόντες απαλλάσσοντο, Αθηναίοισι δε απιούσι επεθήκαντο Βοιωτοί, επιθέμενοι δε εσσώθησαν τη μάχη. Υπερβάντες δε οι Αθηναίοι τους οι Κορίνθιοι έθηκαν Πλαταιεύσι είναι ούρους, τούτους υπερβάντες τον Ασωπόν αυτόν εποιήσαντο ούρον Θηβαίοισι πρός Πλαταιέας είναι και Υσιάς. Έδοσαν μεν δη οι Πλαταιέες σφέας αυτούς Αθηναίοισι τρόπω τω ειρημένω, ήκον δε τότε ες Μαραθώνα βοηθέοντες.
[109] Τοίσι δε Αθηναίων στρατηγοίσι εγίνοντο δίχα αι γνώμαι, των μεν ουκ εώντων συμβαλείν ολίγους γαρ είναι στρατιή τη Μήδων συμβαλείν, των δε και Μιλτιάδεω κελευόντων. Ως δε δίχα τε εγίνοντο και ενίκα η χείρων των γνωμέων, ενθαύτα, ην γαρ ενδέκατος ψηφιδοφόρος ο τω κυάμω λαχών Αθηναίων πολεμαρχέειν το παλαιόν γαρ Αθηναίοι ομόψηφον τόν πολέμαρχον εποιεύντο τοίσι στρατηγοίσι, ην δε τότε πολέμαρχος Καλλίμαχος Αφιδναίος, πρός τούτον ελθών Μιλτιάδης έλεγε τάδε «Εν σοι νυν, Καλλίμαχέ, εστι ή καταδουλώσαι Αθήνας ή ελευθέρας ποιήσαντα μνημόσυνον λιπέσθαι ες τον άπαντα ανθρώπων βίον οίον ουδέ Αρμόδιός τε και Αριστογείτων λείπουσι. Νυν γαρ δη, εξ ου εγένοντο Αθηναίοι, ες κίνδυνον ήκουσι μέγιστον, και ην μεν γε υποκύψωσι τοίσι Μήδοισι, δέδοκται τα πείσονται παραδεδομένοι Ιππίη ην δε περιγένηται αύτη η πόλις, οίη τε εστι πρώτη των Ελληνίδων πολίων γενέσθαι. Κως ων δη ταύτα οία τε εστι γενέσθαι, και κως ες σε τοι τούτων ανήκει των πρηγμάτων το κύρος έχειν, νύν έρχομαι φράσων. Ημέων των στρατηγών εόντων δέκα δίχα γίνονται αι γνώμαι, των μεν κελευόντων συμβαλείν, των δε ου συμβαλείν. Ήν μεν νυν μη συμβάλωμεν, έλπομαί τινα στάσιν μεγάλην διασείσειν εμπεσούσαν τα Αθηναίων φρονήματα ώστε μηδίσαι ην δε συμβάλωμεν πρίν τι και σαθρόν Αθηναίων μετεξετέροισι εγγενέσθαι, θεών τα ίσα νεμόντων οίοί τε ειμεν περιγενέσθαι τη συμβολή. Ταύτα ων πάντα ες σε νυν τείνει και ες σέο ήρτηται ην γαρ συ γνώμη τη εμή προσθή, έστι τοι πατρίς τε ελευθέρη και πόλις πρώτη των εν τη Ελλάδι ην δε <την> των αποσπευδόντων την συμβολήν έλη, υπάρξει τοι των εγώ κατέλεξα αγαθών τά εναντία.»
[110] Ταύτα λέγων ο Μιλτιάδης προσκτάται τον Καλλίμαχον προσγενομένης δε του πολεμάρχου της γνώμης εκεκύρωτο συμβάλλειν. Μετά δε οι στρατηγοί των η γνώμη έφερε συμβάλλειν, ως εκάστου αυτών εγίνετο πρυτανηίη της ημέρης, Μιλτιάδη παρεδίδοσαν ο δε δεκόμενος ούτι κω συμβολήν εποιέετο πριν γε δη αυτού πρυτανηίη εγένετο.
[111] Ως δε ες εκείνον περιήλθε, ενθαύτα δη ετάσσοντο ώδε οι Αθηναίοι ως συμβαλέοντες του μεν δεξιού κέρεος ηγέετο ο πολέμαρχος Καλλίμαχος ο γαρ νόμος τότε είχε ούτω τοίσι Αθηναίοισι, τον πολέμαρχον έχειν κέρας το δεξιόν. Ηγεομένου δε τούτου εξεδέκοντο ως αριθμέοντο αι φυλαί, εχόμεναι αλληλέων τελευταίοι δε ετάσσοντο, έχοντες το ευώνυμον κέρας, Πλαταιέες. Από ταύτης γαρ σφι της μάχης Αθηναίων θυσίας αναγόντων ες τας πανηγύρις τας εν τήσι πεντετηρίσι γινομένας κατεύχεται ο κήρυξ ο Αθηναίος άμα τε Αθηναίοισι λέγων γίνεσθαι τα αγαθά και Πλαταιεύσι. Τότε δε τασσομένων των Αθηναίων εν τω Μαραθώνι εγένετο τοιόνδε τι το στρατόπεδον εξισούμενον τω Μηδικώ στρατοπέδω, το μεν αυτού μέσον εγίνετο επί τάξις ολίγας, και ταύτη ην ασθενέστατον το στρατόπεδον, το δε κέρας εκάτερον έρρωτο πλήθεϊ.
[112] Ως δε σφι διετέτακτο και τα σφάγια εγίνετο καλά, ενθαύτα ως απείθησαν οι Αθηναίοι, δρόμω ίεντο εις τους βαρβάρους ήσαν δε στάδιοι ουκ ελάσσονες το μεταίχμιον αυτών ή οκτώ. Οι δε Πέρσαι ορώντες δρόμω επιόντας παρεσκευάζοντο ως δεξόμενοι, μανίην τε τοίσι Αθηναίοισι επέφερον και πάγχυ ολεθρίην, ορώντες αυτούς εόντας ολίγους, και τούτους δρόμω επειγομένους ούτε ίππου υπαρχούσης σφι ούτε τοξευμάτων. Ταύτα μεν νυν οι βάρβαροι κατείκαζον Αθηναίοι δε επείτε αθρόοι προσέμειξαν τοίσι βαρβάροισι, εμάχοντο αξίως λόγου. Πρώτοι μεν γαρ Ελλήνων πάντων των ημείς ίδμεν δρόμω ες πολεμίους εχρήσαντο, πρώτοι δε ανέσχοντο εσθήτά τε Μηδικήν ορώντες και τους άνδρας ταύτην εσθημένους τέως δε ην τοίσι Έλλησι και το ούνομα το Μήδων φόβος ακούσαι.
[113] Μαχομένων δε εν τω Μαραθώνι χρόνος εγίνετο πολλός. Και το μεν μέσον του στρατοπέδου ενίκων οι βάρβαροι, τη Πέρσαι τε αυτοί και Σάκαι ετετάχατο κατά τούτο μεν δη ενίκων οι βάρβαροι και ρήξαντες εδίωκον ες την μεσόγαιαν, το δε κέρας εκάτερον ενίκων Αθηναίοί τε και Πλαταιέες. Νικώντες δε το μεν τετραμμένον των βαρβάρων φεύγειν έων, τοίσι δε το μέσον ρήξασι αυτών συναγαγόντες τα κέρεα αμφότερα εμάχοντο, και ενίκων Αθηναίοι. Φεύγουσι δε τοίσι Πέρσησι είποντο κόπτοντες, ες ο επί την θάλασσαν απικόμενοι πυρ τε αίτεον και επελαμβάνοντο των νεών.
[114] Και τούτο μεν εν τούτω τω πόνω ο πολέμαρχος Καλλίμαχος διαφθείρεται, ανήρ γενόμενος αγαθός, από δ’ έθανε των στρατηγών Στησίλεως ο Θρασύλεω τούτο δε Κυνέγειρος ο Ευφορίωνος ενθαύτα επιλαμβανόμενος των αφλάστων νεός, την χείρα αποκοπείς πελέκεϊ πίπτει, τούτο δε άλλοι Αθηναίων πολλοί τε και ονομαστοί.
[115] Επτά μεν δή των νέων επεκράτησαν τρόπω τοιούτω Αθηναίοι, τήσι δε λοιπήσι οι βάρβαροι, εξανακρουσάμενοι και αναλαβόντες εκ της νήσου εν τη έλιπον τα εξ Ερετρίης ανδράποδα, περιέπλεον Σούνιον, βουλόμενοι φθήναι τους Αθηναίους απικόμενοι ες το άστυ. Αιτίη δε έσχε εν Αθηναίοισι εξ Αλκμεωνιδέων μηχανής αυτούς ταύτα επινοηθήναι τούτους γαρ συνθεμένους τοίσι Πέρσησι αναδέξαι ασπίδα εούσι ήδη εν τήσι νηυσί.
[116] Ούτοι μεν δή περιέπλεον Σούνιον Αθηναίοι δε ως ποδών είχον τάχιστα εβοήθεον ες το άστυ, και έφθησάν τε απικόμενοι πριν ή τους βαρβάρους ήκειν, και εστρατοπεδεύσαντο απιγμένοι εξ Ηρακλείου του εν Μαραθώνι εν άλλω Ηρακλείω τω εν Κυνοσάργεϊ. Οι δε βάρβαροι τήσι νηυσί υπεραιωρηθέντες Φαλήρου τούτο γαρ ην επίνειον τότε των Αθηναίων, υπέρ τούτου ανακωχεύσαντες τας νέας απέπλεον οπίσω ες την Ασίην.
[117] Εν ταύτη τη εν Μαραθώνι μάχη απέθανον των βαρβάρων κατά εξακισχιλίους και τετρακοσίους άνδρας, Αθηναίων δε εκατόν και ενενήκοντα και δύο έπεσον μεν αμφοτέρων τοσούτοι. Συνήνεικε δε αυτόθι θώμα γενέσθαι τοιόνδε Αθηναίον άνδρα Επίζηλον τον Κουφαγόρεω εν τη συστάσι μαχόμενόν τε και άνδρα γινόμενον αγαθόν των ομμάτων στερηθήναι, ούτε πληγέντα ουδέν του σώματος ούτε βληθέντα, και το λοιπόν της ζόης διατελέειν από τούτου του χρόνου εόντα τυφλόν. Λέγειν δε αυτόν περί του πάθεος ήκουσα τοιόνδε τινά λόγον άνδρα οι δοκέειν οπλίτην αντιστήναι μέγαν, του το γένειον την ασπίδα πάσα σκιάζειν, το δε φάσμα τούτο εωυτόν μεν παρεξελθείν, τον δε εωυτου παραστάτην αποκτείναι. Ταύτα μεν δη Επίζηλον επυθόμην λέγειν.
ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ
Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας συγχαίρει για τον ανδριάντα του Στρατηγού Μιλτιάδη που στήθηκε στον Μαραθώνα
Στις 15 Δεκεμβρίου 2005 ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Βασίλης Μιχαλολιάκος κάλεσε τον δωρητή του ανδριάντα Στρατηγού Μιλτιάδη κ. Ευάγγελο Σπύρου στο Πεντάγωνο και τον συνεχάρη για τη δωρεά του ανδριάντα του Μιλτιάδη στο Δήμο Μαραθώνα.
Ως γνωστό στη θέση που του αξίζει, πλησίον του Τύμβου του Μαραθώνα, επέστρεψε ο στρατηγός Μιλτιάδης μετά από 2.500 χρόνια. Σε μία λιτή τελετή την Παρασκευή 22 Ιουλίου 2005, παρουσία των Ολυμπιονικών Νίκης Μπακογιάννη, Πέτρου Γαλακτόπουλου, Κώστα Θάνου, Στέλιου Μηγιάκη, Δημήτρη Θανόπουλου, Σοφίας Μπεκατώρου, βουλευτών των κομμάτων, δημάρχων, εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης, του Δήμου Αθηναίων και πλήθους κόσμου, ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Βασίλης Μιχαλολιάκος, πραγματοποίησε τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του Στρατηγού Μιλτιάδη. Την τελευταία στιγμή, για λόγους ανωτέρας βίας δεν παρέστη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας, όπως είχε προγραμματιστεί.
Μιλώντας στη τελετή ο κ. Μιχαλολιάκος, επεσήμανε την ιστορική σημασία της μάχης και της νίκης των Αθηναίων.”Είναι παρήγορο για την χώρα μας που ένας πολίτης με την πρωτοβουλία του κάλυψε το κενό που άφησε η πολιτεία” είπε.
Ο δήμαρχος Μαραθώνα κ. Ευάγγελος Μέξης, υπογράμμισε ότι μέχρι σήμερα δεν υπήρχε πουθενά στον κόσμο άγαλμα του Στρατηγού Μιλτιάδη, μιας από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες της αρχαίας Ελλάδος.
Ο δωρητής κ. Ευάγγελος Σπύρου, εκ Διστράτου Άρτης, σημείωσε ότι η δωρεά ήταν χρέος για την προσφορά του Μιλτιάδη προς την ανθρωπότητα, αλλά και οφειλή στη νέα γενιά να παραδειγματίζεται από την ιστορία για να παραμένουν ζωντανά τα ιδανικά της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Ο γλύπτης κ. Αντώνης Νταγαδάκης εκ Χανίων Κρήτης, στο πλαίσιο της εκδήλωσης ανέφερε τα εξής “Διαπίστωσα ότι δεν έχει σωθεί πουθενά μια εικόνα του Μιλτιάδη, ούτε σε γλυπτό ούτε σε ζωγραφικό έργο, εκτός ενός ρωμαϊκού αντιγράφου ερμαϊκής στήλης… Έγιναν υποκειμενικές απεικονίσεις του Μιλτιάδη με βάση τις περιγραφές του Ηροδότου και άλλων ιστορικών της εποχής, έργο δε κάποιου Γάλλου γλύπτη του 1800 υπάρχει στο μουσείο του Λούβρου. Κατέθεσα τη δική μου υποκειμενική άποψη, αλλά στο θέμα της αμφίεσης και του οπλισμού ήμουν αυστηρά αντικειμενικός”. “Ένα χρόνο μετά την κοσμοϊστορική μάχη, ο Μιλτιάδης αποθεώνεται στους Δελφούς με άγαλμα του δίπλα στο άγαλμα της θεάς Αθηνάς, πεθαίνει όμως στη φυλακή, πικραμένος και πάμπτωχος. Ήταν συνειδητή επιλογή η υπερβολή στο θέμα των αναλογιών έτσι ώστε ο Μιλτιάδης να “δείχνει” όπως στο παιδικό μυαλό ο μεγάλος πολεμιστής. Συνειδητά απέφυγα οποιονδήποτε συμβολισμό και το ίδιο συνειδητά αφιέρωσα όλη μου τη δουλειά στη «φωτογραφία» της στάσης του Μιλτιάδη κατά τη μάχη του Μαραθώνα, όπως την είχαμε όλη μας σαν παιδιά, δηλαδή του γίγαντα που με μία κίνηση του χεριού του σταματά την επέλαση των εχθρών, ενώ το πραγματικό όπλο ένα μικρό ξίφος παραμένει σε “επιφυλακή”. Τα σχέδια και το πρόπλασμα έγιναν με τους κανόνες αρμονικών χαράξεων και της αφαίρεσης των όγκων από σταθερό υλικό, ακολουθώντας πιστά την τεχνική χάραξη σε κούρους και μαρμάρινα αγάλματα της αρχαίας μας παράδοσης με αποτέλεσμα την μετρημένη κίνηση του αγάλματος που αποφεύγει τον εντυπωσιασμό και αποπνέει μεγάλη δύναμη, όπως και τον πλήρη έλεγχο ισορροπίας και στήριξης».
O Στρατηγός Μιλτιάδης ξαναζεί στην Ολυμπιάδα του 2004
Με τη φροντίδα του Δημάρχου κυρίου Ε. Μέξη και των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Μαραθώνα, τοποθετήθηκε στον Τύμβο, το άγαλμα του Αθηναίου στρατηγού Μιλτιάδη, δωρεά της οικογένειας Ευαγγέλου Γ. Σπύρου, για να θυμίσει στους Ολυμπιακούς επισκέπτες – και όχι μόνο – την ιστορία του Μαραθώνα και του μοναδικού αγωνίσματος που έχει τοπωνύμιο.
Η ιστορική αναφορά του αγωνίσματος ανάγεται στο 490 π.Χ. όταν τα μεγαλοφυές σχέδιο του Μιλτιάδη και η αυταπάρνηση των οπλιτών του έτρεψαν σε φυγή το εκστρατευτικό σώμα των Περσών. Ο Μιλτιάδης παρέταξε στην πεδιάδα του Μαραθώνα 10.000 Αθηναίους και 1.000 Πλαταιείς – ενισχύοντας τις δύο πτέρυγες και αφήνοντας αδύνατο το κέντρο – για να αντιμετωπίσει τους αριθμητικά ανώτερους αντιπάλους τους. Μόλις άρχισε η μάχη, οι δύο πτέρυγες των Ελλήνων κατόρθωσαν να απωθήσουν τα απέναντι εχθρικά τμήματα και να τα καταδιώξουν. Στο μεταξύ, το κέντρο του Περσικού στρατού είχε απωθήσει το αδύνατο Ελληνικό κέντρο. Τότε όμως οι δύο πτέρυγες του Ελληνικού στρατού στράφηκαν προς τα πίσω και ο κύριος όγκος των Περσικών δυνάμεων βρέθηκε κυκλωμένος. Οι Πέρσες, μετά από σύντομη αντίσταση, έφυγαν πανικόβλητοι στα πλοία τους για να σωθούν, αφήνοντας 6.400 νεκρούς στο πεδίο της μάχης, που τελείωσε με λαμπρή νίκη των Ελλήνων και 192 νεκρούς. Ένας οπλίτης ο Φειδιππίδης, προκειμένου να ανακοινώσει τη νίκη, έτρεξε από το Μαραθώνα στην Αθήνα, φώναξε «ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ» και πέθανε.
Μετά από πορεία 8 ωρών ο στρατός του Μιλτιάδη ξαναπαρατάχθηκε κοντά στο Φάληρο, όπου είχαν ήδη καταφύγει οι Πέρσες, και μετά από σύντομη μάχη, τους ανάγκασε να επιστρέψουν στην Ασία.
Το πνεύμα νίκησε την υλική δύναμη.
Σε ανάμνηση όλων αυτών γίνεται ο Μαραθώνιος δρόμος. Διεξήχθη στην ιστορική διαδρομή για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 1896. Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή επιθυμούσε με τον τρόπο αυτό να τιμήσει την Ελλάδα για την προσφορά της στον Αθλητισμό και τον Πολιτισμό. Η απόσταση ήταν 40.000 μέτρα και νικητής ανακηρύχθηκε ο θρυλικός Σπύρος Λούης.
Το άγαλμα, φιλοτέχνησε ο γλύπτης και ζωγράφος της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, Αντώνης Νταγαδάκης και τα αποκαλυπτήρια του θα γίνουν στις 12 Σεπτεμβρίου, πιθανή ημέρα διεξαγωγής της ιστορικής μάχης.
M.M.E.
Σταχυολογούμε μερικά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας που έγραψαν ή μίλησαν για τον Ανδριάντα του Στρατηγού Μιλτιάδη:
- CNN
- ET1
- NET
- ALPHA TV
- ANTENNA TV
- TELECITY
- ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
- ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ
- Η ΑΞΙΑ
- Ο ΑΡΑΧΘΟΣ
- ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΘΡΑΚΗ
- ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ
- ΚΗΡΥΞ ΧΑΝΙΩΝ
- ΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΑΙΤΩΛ/ΝΙΑΣ
- ΜΑΧΗΤΗΣ ΑΙΤΩΛ/ΝΙΑΣ
- ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΗ ΑΙΤΩΛ/ΝΙΑΣ
- NEXT DEAL
- ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ
- ΑΜΑΡΥΣΙΑ
- ΑΣΦΑΛΙΣΤΗΣ όργανο ΠΣΑΣ
- ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΑΙ
- ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ – Η ΔΡΑΣΙΣ
- ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ – ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ MARKETING
- ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ – ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ
- ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ – ΣΩΤΗΡ
- ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ – Η ΘΗΤΕΙΑ (ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ)
- ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ – IN (INTERAMERICAN)
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ
Εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» 23.02.2006 – Τέχνης Έργα
Εφημερίδα «Αδέσμευτος Τύπος» 25.05.2006
ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΜΙΛΤΙΑΔΗ
Με έγγραφό της η Περιφερειακή Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής προς τους κ. κ. Διευθυντές Δημοτικών Σχολείων και Προϊστάμενους Ν/Γ Γ’ Δ/σης Αθήνας προτρέπει να επισκέπτονται οι μαθητές στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών επισκέψεων και τον Τύμβο του Μαραθώνα που πρόσφατα τοποθετήθηκε το άγαλμα του Αθηναίου Στρατηγού Μιλτιάδη δωρεά της οικογενείας Γ. Ευάγγελου Σπύρου.
Ακολουθεί το έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας:
ΠΡΟΤΑΣΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ Ε. ΣΠΥΡΟΥ
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΩΡΕΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑ ΤΟΥ ΜΙΛΤΙΑΔΗ
Συγχαρητήρια επιστολή από τον κ. Μίκη Θεοδωράκη
Αθήνα 15.01.2006
Αγαπητέ κύριε Σπύρου,
Είναι πολύ συγκινητικό να εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι ιδεολόγοι που να ξεφεύγουν από την άθλια ελληνική πραγματικότητα.
Βλέπετε η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Αυτό που δεν κατόρθωσαν οι Μήδοι, το πετυχαίνουν… οι ψείρες. Παντού και πάντοτε. Δυστυχώς.
Σας συγχαίρω, λοιπόν, για την τόσο συγκινητική όσο και πρέπουσα πρωτοβουλία σας, που ήρθε να αποκαταστήσει μια αδικία στο πρόσωπο του Μιλτιάδη έπειτα από 25 αιώνες.
Ας έχουν υπομονή, λοιπόν, οι σύγχρονοι ήρωες. Ίσως στα 4000 μ.Χ. να βρεθεί κάποιος Σπύρου να τους αποκαταστήσει…
Ευχαριστώ τον Δήμαρχο Μαραθώνος για την τόσο τιμητική για μένα πρόθεσή του να με τιμήσει και μάλιστα σε έναν τόσο ιερό τόπο.
Θα έλεγα μόνο να περιμένουμε ως την άνοιξη κι αν έως τότε το μπορώ, τότε θα το αποφασίσω το ταξίδι και θα σας ενημερώσω κι εσάς.
Και πάλι σας συγχαίρω και σας ευχαριστώ.
Φιλικότατα
Μίκης Θεοδωράκης
Από κ. ΑΘΑΝ. Λ. ΞΑΡΧΑ, Πρόεδρο του Δ.Σ. της Ασφαλιστικής Εταιρείας ΕΓΝΑΤΙΑ, Τέως Υπουργό Εμπορίου
Αγαπητέ κύριε Σπύρου,
Με πολλή χαρά και ικανοποίηση διάβασα για την ωραία πρωτοβουλία και την προσφορά σας για την ανέγερση, στον ιερό χώρο του Μαραθώνα, ανδριάντα του στρατηγού Μιλτιάδη, που με την περίλαμπρη νίκη του κατά των Περσών έσωσε, όχι μόνο την Αθήνα, αλλά και τις άλλες Ελληνικές πόλεις και κατ’ επεκτάση ολόκληρη την Ελλάδα.
Ως πολίτης αυτής της χώρας αισθάνομαι την ανάγκη να σας συγχαρώ και να σας ευχαριστήσω για την πράξη σας. Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά που μεμονωμένοι πατριώτες έρχονται με δική τους πρωτοβουλία και δικές τους δαπάνες να εκπληρώσουν ένα Εθνικό χρέος, που η Πολιτεία από πολύ καιρό έπρεπε να είχε κάνει. Και είναι, πράγματι, μεγάλο το χρέος της Ελληνικής Πολιτείας, της Ελλάδας, απέναντι στον νικητή του Μαραθώνα. Γιατί αν η μάχη εκείνη είχε χαθεί, είναι σίγουρο ότι θα είχε αλλάξει η όψη και η μοίρα του τότε γνωστού κόσμου και, ασφαλώς, της Ελλάδας.
Εύχομαι η πατριωτική αυτή χειρονομία σας να βρει και άλλους μιμητές, γιατί οι Έλληνες έχουμε πολλά ακόμα ανεκπλήρωτα χρέη σ’ εκείνους που με τους αγώνες και τις θυσίες τους μας εξασφάλισαν και μας παρέδωσαν ελεύθερη πατρίδα.
Με θερμούς πατριωτικούς χαιρετισμούς,
ΑΘΑΝ. Λ. ΞΑΡΧΑΣ
Πρόεδρος του Δ.Σ. της Ασφαλιστικής Εταιρείας ΕΓΝΑΤΙΑ
Τέως Υπουργός Εμπορίου
Από κ. Β. Κέκκη
Αγαπητέ φίλε Βαγγέλη,
Ένα Άγαλμα – ένα μνημείο – ένας λιτός διάκοσμος, φαίνεται πως αρκούν για να ζεστάνουν την ψυχή μας και τις μνήμες μας.
Ανοίγοντας σε μικρούς και μεγάλους την πόρτα της Ιστορίας.
Η σημασία της Ιστορικής μάχης και της Νίκης των Αθηναίων στον Μαραθώνα με τον Στρατηγό Μιλτιάδη είναι να μας θυμίζει σήμερα ότι μόνο με αγώνες διατηρούνται αξίες και ελευθερίες.
Η κοιλάδα του Μαραθώνα ενσαρκώνει τον απόλυτο Ιστορικό προορισμό γι’ αυτούς που σέβονται την προσφορά των προγόνων μας στην Ανθρώπινη ελευθερία.
(Όταν σήμερα βλέπουμε να συρρικνώνεται ο κόσμος της ανεξαρτησίας).
Με τις ευαισθησίες και τις αξίες που σε ξεχωρίζουν σαν άνθρωπο έκανες άθελά σου πολλούς να ντρέπονται, βάζοντας τον Στρατηγό Μιλτιάδη στην θέση του Μεγάλου Πολεμιστή.
Σαν γνήσιος Ηπειρώτης έκανες κι εσύ το καθήκον σου, στην Πνευματική και πολιτιστική ζωή αυτού του τόπου, συμβάλλοντας ώστε να παραμείνουν ζωντανά τα ιδανικά μας. Οι αξίες δεν είναι φτερά σε καπέλα να τις φοράμε και να κορδωνόμαστε ή τις έχεις ή δεν τις έχεις.
Ο άνθρωπος βαθμολογείται σύμφωνα με την μνήμη του, η μνήμη είναι το κλειδί της γνώσης.
Χωρίς την μνήμη δεν θα μπορούσε να υπάρξει, ούτε σκέψεις – ούτε αγάπη- ούτε σεβασμός – ούτε γνώση – ούτε καν ζωή. Να είσαι καλά ρε Βαγγέλη που μας βοηθάς να μην ξεχνάμε.
Το σημαντικό είναι ότι παραμένεις άνθρωπος και έχεις ψυχή. Αυτό είναι δύσκολο για κάποιον που είναι δημοσιογράφος και το χειρότερο εκδότης.
Από τον Κοσμά τον Αιτωλό… μέχρι τον Μιλτιάδη και όχι Ρίο – Αντίρριο είναι η ζωή μας, σ΄ευχαριστώ από ψυχής.
Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία,
Β. Κέκκης
Απόστολος Γεωργίου Μέμος
Ασφαλιστικός Πράκτορας, Αγιος Δημήτριος
Προς κ. ΕΥΑΓΓΕΛΟ ΣΠΥΡΟΥ, ΕΚΔΟΤΗ
Αγαπητέ, παλιέ καλέ μου φίλε, συμπατριώτη, συνάδελφε, ΑΝΘΡΩΠΕ Βαγγέλη,
Με το γράμμα μου αυτό θέλω να σε ευχαριστήσω θερμότατα για την άμεση και ουσιαστική βοήθεια που μου πρόσφερες για το θέμα του υιού μου Γιώργου.
Εύχομαι ο ΘΕΟΣ να σου το ανταποδώσει στον ΚΩΣΤΑ και στην ΕΛΠΙΔΑ σου και να τα καμαρώσεις, όπως τα ονειρεύτηκες, κόπιασες και μόχθησες, για να γίνουν ακόμα καλύτεροι από σένα, πράγμα που εύχομαι.
Βαγγέλη μου, μακάρι να είχα το ταλέντο σου στην πένα και στο γράψιμο, για να σου εκφράσω το πόσο περήφανος είμαι για σένα και την πρόοδό σου, γνωρίζοντας βέβαια από πρώτο χέρι το πόσο δύσκολο είναι για ένα παιδί από τα κακοτράχαλα Τζουμέρκα, με τις χίλιες δυο στερήσεις που γνώρισε η δική μας γενιά, να κατορθώσει όσα κατόρθωσες ΕΣΥ και όλοι οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι Ηπειρώτες. Βλέπουμε στο πρόσωπό σου να επαληθεύεται το «εύανδρος Ήπειρος», η πρώτη στα γρόσια και στα γράμματα και τελευταία σήμερα στο κατά κεφαλή εισόδημα, από όλες τις περιοχές της Ενωμένης Ευρώπης.
Δεν παραλείπω, Βαγγέλη μου, να σου πω, πόσο περήφανο με έκανες, που με το εφάπαξ σου (υστέρημά σου) από την πολυετή εργασία σου στους ασφαλιστικούς διαμεσολαβούντες, το διέθεσες για τον ανδριάντα του ΜΙΛΤΙΑΔΗ στον Μαραθώνα, συνεχίζοντας την παράδοση των ευεργετών Ηπειρωτών: ΖΑΠΠΑ, ΖΩΣΙΜΑ, ΑΒΕΡΩΦ, ΤΟΣΙΤΣΑ, ΚΑΠΛΑΝΗ, ΛΑΜΠΡΙΔΗ και πολλών άλλων χάριν στους οποίους δημιουργήθηκε (Ζάππειο Μέγαρο, Πολυτεχνείο, Σχολή Ευελπίδων, Πανεπιστήμιο, Βιβλιοθήκη, Ακαδημία κ.α.) και μεγαλούργησε (θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ) η ΕΛΛΑΔΑ μας.
Εύχομαι ο ΘΕΟΣ να σε έχει ΓΕΡΟ και να προσφέρεις απλόχερα γνώση, εμπειρία, καλοσύνη, ευγένεια και μεγάλη βοήθεια στον πολύπαθο, παρεξηγημένο, αλλά και τόσο πολύτιμο και ανεκτίμητης αξίας ασφαλιστικό μας κλάδο.
Ευχαριστώ πολύ, Δικός σου
Από κ. Κων. Αναστ. Καντάνη, Δάσκαλο Αγρινίου
Κ. Σπύρου,
Διάβασα σε τοπική εφημερίδα την είδηση για το άγαλμα του στρατηγού Μιλτιάδη στο Μαραθώνα. Θερμά συγχαρητήρια!
Η πρωτοβουλία σας αξιέπαινη και η δωρεά σας σημαντική, μα πάνω απ’ όλα συμβολική για την ιστορική μνήμη της νέας γενιάς.
Θα τη χαρακτήριζα ιστορική δωρεά για μια ιστορικής σημασία μάχη και μια λαμπρή ιστορική προσωπικότητα.
Σας εύχομαι καλή χρονιά και κάθε ευτυχία
Φιλικά
Από κ. Φιλοποίμην Αθηναίο, Διευθύνων Σύμβουλο της «Δ. Αθηναίος»
Αγαπητέ κύριε Ευάγγελε,
Σας γράφω με αφορμή την ανάγνωση του τελευταίου τεύχους του περιοδικού ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΑΙ και ποιο συγκεκριμένα του άρθρου για την «επιστροφή» του Στρατηγού Μιλτιάδη στον τύμβο του Μαραθώνα.
Θα ήθελα με την παρούσα να σας εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας.
Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό μέσα στην απάνθρωπη πολλές φορές καθημερινότητά μας, να ξεχωρίζουν ενέργειες ανιδιοτελείς, υπενθυμίζοντας μας την ευγενή και ταπεινή μας φύση.
Μακάρι το παράδειγμα σας και η ευαισθησία σας να βρουν μιμητές.
Με εκτίμηση,
Φιλοποίμην Αθηναίος
Διευθύνων Σύμβουλο της «Δ. Αθηναίος»
Από κ. Κώστα Μπερτσιά, Πρόεδρο Δ.Σ. της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος
Αγαπητέ κύριε Σπύρου,
Ο Δημοσθένης έλεγε: «Δει γαρ τους ευπόρους χρησίμους ποιείν εαυτούς τοις πολίταις». Ο Μιλτιάδης δεν θα φανταζόταν ποτέ όμως ότι, 2.500 χρόνια μετά, θα έπρεπε να περιμένει έναν ευγενή πατριώτη, δημοσιογράφο και εκδότη, τον Ευάγγελο Σπύρου, για να του αποδώσει την τιμή που του έπρεπε, υποκαθιστώντας την αμελή Πολιτεία.
Σας συγχαίρω λοιπόν ειλικρινά, εκ μέρους της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος, για την εθνική ευαισθησία σας και τη θαυμάσια πρωτοβουλία σας και ολόψυχα σας εύχομαι να είστε πάντα καλά και να συνεχίσετε να προσφέρετε στο κοινωνικό σύνολο.
Με βαθιά εκτίμηση και φιλία,
Κώστας Μπερτσιάς
Πρόεδρος Δ.Σ. Ε.Α.Ε.Ε.
Από κ. Αλέξιο Μασουλα, προς την Εφημερίδα Καθημερινή
Προς την Εφημερίδα Καθημερινή
Σχετικά με την επιστολή του Κ. Μάλλιου της 31.01.2006 θα ήθελα να προσθέσω τούτο:
Ο Ανδριάντας του στρατηγού Μιλτιάδου ηγέτου των Ελλήνων κατά την μάχη του Μαραθώνος, ανηγέρθει με πρωτοβουλία και χορηγία του κου Ευαγ. Σπύρου, δημοσιογράφου και εκδότου του περιοδικού ΝΑΙ, καθώς και μερικών φίλων του. Εφιλοτεχνήθει από τον γλύπτη κον Αντώνιο Νταγαδάκη εκ Χανίων. Χωρίς αμοιβή.
Από πληροφορίες δε η αποδοχή του αγάλματος και η τοποθέτησή του αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Η επιμονή όμως του κου Σπύρου έφερε αποτέλεσμα. Και ο Μιλτιάδης πήρε την θέση του έπειτα από 2.500 χρόνια αδιαφορίας της Ελληνικής Πολιτείας.
Αλλά το ίδιο δεν συμβαίνει και με άλλους Μεγάλου Έλληνες τους οποίους αποφεύγει να τιμήσει ως οφείλει η Πολιτεία μας. Εξαντλήται όμως σε τοποθετήσεις προτομών διαφόρων σύγχρονων ηθοποιών.
Αλέξιος Μασουλας
Ασφαλιστής
Από κ. Αντώνη Σπανό, Σύμβουλο Επιχειρηματικής Αρίστευσης
Αγαπητέ κύριε Σπύρου,
Σε ένα από τα πρόσφατα δημοσιεύματα του NEXT DEAL, διάβασα με χαρά την πληροφορία για το άγαλμα του Στρατηγού Μιλτιάδη στο Μαραθώνα.
Σε μια εποχή που η πιο συνηθισμένη τιμή στα αγάλματα (που τιμούν προγόνους και ιστορία), είναι να τα πασαλείβουν με σπρέι και ακαταλαβίστικα σχήματα – αρκεί να τα βανδαλίσουν –, η δική σας πρωτοβουλία είναι ένα φωτεινό παράδειγμα ότι μπορούμε ακόμα να σεβόμαστε την ιστορία και την καταγωγή μας.
Ο στρατηγός Μιλτιάδης υπήρξε – όπως κάθε μεγάλη προσωπικότητα – αντικείμενο αντικρουόμενων απόψεων, κυρίως λόγω των νεανικών επιλογών του, και της επικοινωνίας με τους Πέρσες.
Η εμπειρία του όμως αυτή με τους Πέρσες βόηθησε αποφασιστικά τον Ελληνισμό να τους αντιμετωπίσει κατά τους Περσικούς πολέμους.
Εκεί συγκρούστηκαν δύο πολύ σημαντικοί πολιτισμοί.
Το ελεύθερο πνεύμα των Ελλήνων και η καλά οργανωμένη στρατιωτική μηχανή των Περσών όπου όμως ίσχυε πάντα και μόνο ο λόγος του Ανώτατου Άρχοντα.
Ίσως είναι κουραστικό να υπενθυμίσει κανείς ότι, αν η έκβαση των Περσικών πολέμων και ιδιαίτερα της μάχης του Μαραθώνα, ήταν διαφορετική, η ιστορία του κόσμου θα ήταν διαφορετική και σαφέστατα η εξέλιξη των Ελλήνων σαν φυλής θα ήταν διαφορετική.
Η μάχη του Μαραθώνα έχει χαρακτηρισθεί σαν μία από τις πιο κρίσιμες μάχες τις ανθρωπότητας.
Όταν επισκέπτομαι τον ιερό χώρο του Μαραθώνα δακρύζω. Δακρύζω γιατί οι Αθηναίοι και οι σύμμαχοί τους δεν χρειάστηκαν να εμφανισθεί κάποιος σε παράθυρα της τηλεόρασης για να τους ξεσηκώσει να πάρουν τα όπλα τους (70 κιλά ζύγιζε η κάθε πανοπλία με το ξίφος και το δόρυ), και να πάρουν τρέχοντας το δρόμο για το Μαραθώνα, ελεύθεροι άνθρωποι με ελεύθερη βούληση. Ήταν άνθρωποι με όραμα, όταν ένα σωρό άλλες πόλεις είχαν ήδη μηδίσει.
Ονειρεύομαι ακόμα ότι η λάσπη κάτω από τα έλη στο Σχοινιά μπορεί να περιέχει μαρτυρίες εκείνης της μάχης, Ελλήνων οπλιτών και των 10.000 «αθανάτων» Περσών πολεμιστών που έχασαν τη ζωή τους στα έλη, στην καταδίωξη που ακολούθησε.
Από εδώ και πέρα ο στρατηγός Μιλτιάδης θα συντροφεύει τις σκέψεις μας στο Μαραθώνα.
Κύριε Σπύρου, είναι όμορφο να έχει κανείς οράματα. Ακόμα πιο όμορφο είναι να πραγματώνει κανείς τα οράματά του και να φθάνει στην αυτοπραγμάτωση, όπως νομίζω πως εσείς κάνατε.
Με εκτίμηση,
Αντώνης Σπανός
Σύμβουλος Επιχειρηματικής Αρίστευσης
Από κ. Χαράλαμπο Γιακουβάκη
Αγαπητέ Βαγγέλη,
Θερμά συγχαρητήρια!
Με θαυμασμό και υπερηφάνεια, διάβασα στο έγκριτο περιοδικό σου την πρωτοβουλία που είχες για την προβολή προς τις επόμενες γενιές με ανάδειξη του στρατηγού Μιλτιάδη δια της ανύψωσης του ανδριάντα του εις την περιοχή του Μαραθώνος.
Το λιθαράκι της προσφοράς σε βάζει δίπλα στους εξ Ηπείρου ευεργέτες (Σκουφάς, Ζάππας, Αβέρωφ κλπ) της Ελλάδας.
Άξιος συγχαρητηρίων και ο εκ Χανίων Κρήτης γλύπτης κύριος Αντώνιος Νταγαδάκης.
Αξίζουν και στους δυο πολλά μπράβο διότι: στο πέρασμα των 2500 χρόνων, η πολιτεία δεν απέδωσε το οφειλόμενο χρέος στους μαχητές για την ελευθερία της πατρίδος. Άλλα και ποιος το έπραξε? Μήπως οι μέχρι χθες Κοινοτάρχες, Δήμαρχοι, Νομάρχες, πολιτευτές και λαοπρόβλητοι βουλευτές της ευρύτερης περιοχής του Νομού Αττικής; Μήπως οι μέχρι τώρα υπουργοί πολιτισμού; ΟΧΙ!
Ακόμη και οι σημερινοί στάθηκαν δίπλα σας προκειμένου να λάβουν λάμψη από την δική σας αυτόφωτη παρουσία.
Εύχομαι από βάθους καρδιάς υγεία, προσωπική και οικογενειακή ευτυχία.
Με εκτίμηση,
Ο εξ Αθαμανίου Άρτης καταγόμενος
Χαράλαμπος Γιακουβάκης
Από κα Μαριετίνα Ελαφρού, Εθνική Ασφαλιστική
Ευπατρίδη κ. Σπύρου,
Το εύγε είναι πολύ λίγο και μικρό για να εκφράσει αυτό που πραγματικά σας ανήκει. Η συγκίνηση και η χαρά που αισθάνθηκα ήταν αφάνταστη όταν διάβασα το επίτευγμά σας (ανέγερση ανδριάντα Μιλτιάδου στον Τύμβο Μαραθώνος).
Αναδειχθήκατε μεγίστως ωσάν τον Μιλτιάδη. Το παράστημα του πνεύματός σας τεράστιο, σίγουρα συμβαδίζει με τον πατριωτισμό και τα επιτεύγματα των μεγάλων. Εύχομαι ο Θεός να σας αξιώσει για παρομοίου μεγέθους θαυμάσια έργα.
Με θαυμασμό και εκτίμηση,
Μαριετίνα Ελαφρού
Εθνική Ασφαλιστική
Από κ. Παναγιώτη Ν. Κοκκινέλη, Λευκωσία – Κύπρος
Φίλτατε Βάγγο,
Στη συνέχεια τηλεφωνικής μας συνομιλίας, σου διαβιβάζω σχετική εργασία μου με φωτογραφίες.
Προσέτι θέλω να σε συγχαρώ δια το έργο, την εργασία και την προσφορά σου σχετικά με τον Μαραθωνομάχο Μιλτιάδη.
Μόνο ένα Ηπειρωτόπουλο με την ιστορική παράδοση και την άδολη φιλοπατρία θα πρόσφερε αυτό το διαχρονικό ορόσημο για το Έθνος των Ελλήνων και την Ελευθερία των Ευρωπαίων.
Συγχαρητήρια και πάντα με υγεία καλύτερα.
Φιλικά,
Παναγιώτης Ν. Κοκκινέλη
Λευκωσία – Κύπρος
Από κα Νίκη Ν. Σπύρου, Δασκάλα – Άρτα
Αγαπητέ ξάδερφε Βαγγέλη,
Με συγκίνηση πληροφορήθηκα την ανέγερση ανδριάντα από μέρους σου στον Στρατηγό Μιλτιάδη.
Σου αξίζει ένα μεγάλο εύγε που συνέλαβες και πραγματοποίησες αυτή την ιδέα.
Αισθάνομαι μεγάλο θαυμασμό και σε συγχαίρω μέσα από την καρδιά μου.
Εύχομαι να είσαι πάντα καλά και πάντα μπροστά σε όλα.
Με πολλή αγάπη,
Νίκη Ν. Σπύρου
Από κ. Λάκη Τσουμάνη, Δάσκαλος – Άρτα
Αγαπητέ Βαγγέλη Σπύρου,
Σας συγχαίρω για τη διορατικότητα την οποία είχατε να τιμήσετε με ανέγερση ανδριάντα το μεγάλο στρατηγό Μιλτιάδη, ο οποίος δρομολόγησε ένδοξα τους ελληνοπερσικούς πολέμους με τη νίκη της μάχης του Μαραθώνα.
Αν η επίσημη πολιτεία δεν απέδωσε τιμή στον μεγάλο άνδρα ήρθε η απόδοση τιμής από έναν ευπατρίδη, του οποίου η ενέργεια μαρτυρεί βαθιά πίστη στο εθνικό φρόνημα, αποτέλεσμα της ανατροφής του και της παιδείας του γενικά. Πάντα άξιος για τέτοιου είδους ενέργειες.
Με εκτίμηση και αγάπη,
Λάκης Τσουμάνης
Από κ. Μάνο Μάρκογλου
Αγαπητέ μου Βαγγέλη,
Έλαβα και το τεύχος Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου του ΝΑΙ και, όπως πάντα, βρήκα και πάλι πολύτιμο υλικό για τις εβδομαδιαίες συγκεντρώσεις του υποκαταστήματός μου, κάθε Τετάρτη πρωί.
Για τη θαυμάσια πρωτοβουλία σου σχετικά με το άγαλμα του Μιλτιάδη σε έχω ήδη συγχαρεί.
Σε ευχαριστώ θερμά και για την προβολή του βιβλίου μου «Η Αμερική όπως την είδα».
Η Αμερική, όπως ξέρεις, έσωσε την Ευρώπη με την επέμβασή της στον πρώτο και τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Ελλάδα από το Δόγμα Τρούμαν, τον Μάρτιο του 1947. Χωρίς αυτό θα είχαμε περάσει στο «παραπέτασμα» με όλες τις σχετικές τραγικές συνέπειες.
Είναι, όμως, δυστυχώς, αλήθεια ότι, μετά το 1970, η μεγάλη αυτή σύμμαχος, σε κάθε διένεξή μας με την Τουρκία, πήρε θέση υπέρ της δολίας γειτονικής μας χώρας. Σ’ αυτό, βεβαίως, έφταιξε και η απίστευτα ενδοτική πολιτική των διαφόρων ελληνικών κυβερνήσεων. Ο λαός λέει ότι «η καμήλα αν δεν γονάτιζε δεν θα τη φορτώνανε».
Σχετικά με το κύριο άρθρο σου «είναι καλός προορισμός το μηδέν στο 2006;» σου υπενθυμίζω ότι ο Κνουτ Χάμσουν, στο βιβλίο του «Μυστήρια», γράφει ότι «Τα στρογγυλά μηδενικά κάνουν τους μεγάλους αριθμούς». Κακώς τα αναφέρεις κάπως απαξιωτικά. Σου συνιστώ όπου τα βλέπεις να τα υπολογίζεις και να τα σέβεσαι. Παίζουν πάντα σημαντικό ρόλο και, συνήθως, μας κυβερνούν.
Με την αγάπη μου,
Μάνος Μάρκογλου
Επίσκεψη του εκδότη, Ε.Σπύρου στον υφυπουργό Εθνικής Άμυνας
Στις 15 Δεκεμβρίου το 2006 ο υφυπουργός Άμυνας κ. Βασ. Μιχαλογιάννης κάλεσε τον κ. Ευάγγελο Γ. Σπύρου, εκδότη του Ναι, και τη σύζυγο του, στο υπουργείο Εθνικής άμυνας στο πεντάγωνο για να τους συγχαρεί σχετικά με τη δωρεά και τοποθέτηση του ανδριάντα του Μιλτιάδη στον Τύμβο του Μαραθώνα. Η φωτογραφία είναι στο γραφείο του κ. Υφυπουργού που στα αποκαλυπτήρια ενώπιον του κοινού των Ελλήνων Ολυμπιονικών είπε ότι « είναι παρήγορο για την χώρα μας που ένας πολίτης με την πρωτοβουλία του κάλυψε το κενό που άφησε η πολιτεία για 2500 χρόνια. Οι επιστολές και δημοσιεύσεις σε εφημερίδες και περιοδικά συνεχίζονται και ευχαριστούμε όλους όσους με τον δικό τους τρόπο αναδεικνύουν τη σημασία της τοποθέτησης του ανδριάντα στον Μαραθώνα. Όλα θα συγκεντρωθούν και θα παραδοθούν στο δήμαρχο Μαραθώνος στη σχετική τελετή για τα «Μιλτιάδεια», όπως προαναγγέλθηκε.
